Dziś prezentuję moje ostatnie ślubne dzieło, powstałe cztery lata temu. Jest to suknia mojej przyszłej (wtedy :)) bratowej. Sukienka miała być dość prosta w formie, skromna, ale jednak 'ślubna'. Jest to kombinacja wykrojów z 'burdy'- góry już nie pamiętam (ale jest klasyczna), dół to przedłużony model 114 z nr11/2003. Piękna, lekko skręcona bombka.
Rękawki, też 'bombkowe', wykombinowałam sama.
Sukienka uszyta jest z kremowej tafty z lycrą, na podszewce, szarfa i lamówka dekoltu z kawałka kremowej gipiury.
Zdjęcia są z wesela, wyszukiwałam takie, na których widać przede wszystkim detale sukienki :)
Szkoda, że na żadnym nie widać bucików, a były to urocze złote balerinki ze skórki wycinanej jak koronka - całość wyglądała niezwykle dziewczęco.
piękna ta sukienka taka delikatne i niewinna. uwielbiam prostotę
OdpowiedzUsuńNo brawo :) Sukienka przesliczna !!
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Agata
Żałuję, że nie znałam Cię gdy wychodziłam za mąż :)
OdpowiedzUsuńbardzo elegancka - kolejny raz potwierdza sie stara ludowa prawda ze w prostocie tkwi caly szyk i elegancja :)...pozdrawiam serdecznie
OdpowiedzUsuńDziękuję pięknie za miłe słowa :)
OdpowiedzUsuńTak, w prostocie jest to coś. Ale zdaję sobie sprawę, że wiele kobiet czułoby się beznadziejnie w tak skromnej sukience. Najważniejsze, to czuć się dobrze na swoim własnym ślubie i weselu. Jak na co dzień chodzi się w obcisłym, mini i dekoltach, to gorset i gołe ramiona to jest to!
Gdyby dziewczyny mniej poddawały się presji "księżniczkowego" ślubu a bardziej starały się wyrazić swój gust i osobowość, pewnie mielibyśmy ciekawsze i bardziej zróżnicowane propozycje w salonach mody ślubnej.
Piękna, skromna i urocza!
OdpowiedzUsuńbardzo ładna suknia. Zero bezy :)
OdpowiedzUsuń