Bluzka z japońskiego wykroju - z przygodami

Znalazłam kiedyś w necie japońską książkę z wykrojami dla dziewczynek. Tych książek wyszło kilka i pewnie gdzieś tam już na nie trafiłyście. Mnie bardzo podoba się tego rodzaju estetyka, dość oszczędna, ale jednak bardzo dziewczęca :)

Tym razem miałam szczęście i do tej książki były też dodane zeskanowane arkusze wykrojów. Ha! Zapisałam i tak sobie to leżało. Aż kiedyś wypatrzyłam, że tam jeden z modeli, bardzo fajna bluzeczka z zakładkami na wstawce z przodu, jest też w rozmiarze dla większej dziewczynki :D

 No i tak zaczęła się moja przygoda z tą bluzeczką...

Wydrukowałam te wszystkie kartki. Odszukanie i ułożenie z nich jako tako 4 arkuszy z wykrojami oraz ich oznaczenie zajęło mi chyba ze dwie godziny. Potem odszukałam wykrój i rozmiar mnie interesujący, odrysowałam na papier, wycięłam, włożyłam do szuflady i tak sobie to leżało w oczekiwaniu na inspirującą tkaninę. Dodam, że oczywiście skany podzielone na kartki formatu A4 nie były idealne, trzeba było przebiegu pewnych fragmentów linii się domyślać. No ale jakoś przez to przebrnęłam. Byłam, jak widać, baaardzo zdeterminowana.

 Opis wykroju i spis potrzebnych materiałów :D

 O jak dobrze, że czasem jednak używają cyfr arabskich! Inaczej to chyba nie udało by mi się skorzystać. Ale uwielbiam ich rysunkowe instrukcje szycia!!!

Całkiem niedawno trafiłam w sklepie na śliczny materiał w groszki. W dodatku batyst z czystej bawełny! Trochę miałam wątpliwości co do tych kwiatów, ale szybko się do nich przekonałam. Idealna tkanina do japońskiego wykroju! Taka byłam niecierpliwa, że nie mogłam się doczekać, aż po praniu wyschnie i suszyłam żelazkiem, żeby już skroić. Skroiłam. Zaczął się przygód ciąg dalszy...
Zupełnie nie przyszło mi do głowy, żeby przed skrojeniem zmierzyć formę. Zakładałam, że skoro rozmiar L ma taki obwód w biuście jak trzeba, to wszystko będzie ok. Korekty na długość nie przewidywałam, bo przeciętne Japonki są niewysokie. Problem pierwszy to były zdecydowanie za wąskie rękawy. Zupełnie się tego nie spodziewałam, bo na zdjęciu modelu wydawały się bardzo szerokie, pewnie przez to marszczenie. Podkrój pach był za wysoko, czyli jednak jestem wyższa od przeciętnej Japonki ;) No i do kompletu nieszczęść plecy też okazały się za wąskie. A okazały się jak już uszyłam całe to skomplikowane z przodu z zakładkami i zszyłam i obrębiłam szwy ramion. Tu nastąpił moment krytyczny i wierzcie mi, że chcialam tym rzucić w kąt. Ale materiał za bardzo mi się podobał, więc po kilku dniach postanowiłam powalczyć.
Moje szczęście to było takie, że materiału było więcej, bo kupiłam całą resztkę w sklepie - prawie dwa i pół metra. Z myślą, że uszyję sobie jeszcze jakiś top z samych groszków... Skroiłam nowe rękawy, dopasowując je z używanego już wcześniej wykroju  Burdy. Poprawiłam podkroje pach. Nie było rady, trzeba było też zrobić coś z plecami. Jak mi się nie chciało pruć tych ramion! Więc wymyśliłam, że zrobię karczek. Odcięłam tylko plecy na odpowiedniej wysokości, skroiłam nowe, szersze i przymarszczyłam. Ufff, zaczynało to mieć ręce i nogi.
A ostatecznie wyszło tak:

I tył z karczkiem:

Z wykończenia jestem bardzo dumna! Na przekór wszystkiemu postanowiłam, że dam z siebie wszystko.
Karczek z zakładkami:

 Stójka i podkrój szyi wykończony wąziutką lamówką ze skosu:

Ładnie też wyszło z tyłu

Ponieważ cała bluzka wyszła za krótka, obręb dołu dosztukowałam. No i taka zabawa na koniec - podszyłam go ręcznie, trochę retro to wygląda, prawda?

W każdym razie bardziej mi się podoba niż szew maszynowy, bo każdy kolor nici byłby bardzo widoczny. Mankiety przy rękawach też podszyte ręcznie.
A! Przypomniało mi się jeszcze, że dziurki na guziki nierówno mi się zrobiły i dwa razy musiałam pruć :/

Nie wiem, czy to dlatego, że tyle sprawiła mi problemów, ale uwielbiam tę bluzkę!