Festiwal Dyni 2011 - Dyniowa zupa z ...proszku ;)

Od początku października ugotowałam i upiekłam już całkiem sporo dyniowych potraw. I jak to bywa z codziennym jedzeniem - nie było zazwyczaj czasu na to, żeby popracować nad jakimś fajnym zdjęciem. I już myślałam, że uczestnictwo w festiwalu przejdzie mi ( jak rok temu...) koło nosa, gdy wczoraj w sklepie wypatrzyłam taką nowość:


Wydało mi się zabawne przetestowanie tego wyrobu. Zupy z proszku w naszym jadłospisie zdarzają się niezwykle sporadycznie i to tylko w wakacje, a wtedy i tak wolę te, które są nie z proszku tylko już gotowe, do podgrzania. Ale zupa z dyni? Próbujemy!

Zupa ma konsystencję dość gęstą ale przyjemną, natomiast smak mnie nie zaskoczył. Smakowała jak - zupa z proszku. Trochę brakowało mi w smaku nutki imbiru, chociaż napis na torebce głosi, że to zupa dyniowa z imbirem. Podałam ją więc z pokrojonymi cieniutko płatkami kandyzowanego imbiru , gęstą, kwaśną śmietaną i z wianuszkiem szczypiorku. Dało się zjeść :)


Przy okazji zupy chciałam zaprezentować dyniowe podkładeczki, które w tym roku towarzyszyły nam przy wszystkich dyniowych potrawach. Podkładki powstały ( z cudownego skrawka, który przleciał do mnie aż z Francji!) specjalnie na imprezę, którą już czwarty raz organizujemy jesienią z grupą znajomych. Każda rodzina przygotowuje coś z dyni , ale tak, żeby powstał kompletny obiad - przystawka, zupa, danie główne i deser. Jest to świetna zabawa - polecam!
Zdjęcia jakieś istnieją, ale przeważnie wygląda to tak, że jak już jesteśmy przy deserze to ktoś woła: Zdjęcia! Nie robimy zdjęć! I albo już za ciemno, albo dania się już nie prezentują... Może następnym razem uda mi się przedstawić jakieś dowody 'dyniowania' Ja w tym roku piekłam "dyniową krajankę z rodzynkami" , ciasto, które znalazłam na blogu Moje Wypieki. Jest wspaniałe! I koniecznie z polewą z serka philadelphia, którą poleca autorka bloga!


Mam nadzieję, że organizatorka Festiwalu i szanowni uczestnicy wybaczą mi ten mały żart :)